_{درتنهایی خود لحظه ها را برایت گریه کردم}

_{در بی کسیم برای تو که همه کسم بودی گریه کردم}

_{در حال خندیدن بودم که به یاد خنده های سرد و تلخت گریه کردم}

_{در حین دویدن در کوچه های زندگی بودم که ناگاه} 

_{به یاد لحظه هایی که بودی و اکنون نیستی ایستادم و آرام گریه کردم}

_{ولی اکنون می خندم آری میخندم به تمام} 

_{لحظه های بچگانه ای که به خاطرت اشک هایم را} 

_{قربانی کردم…}

_{روزی از همین روزها تمام می شوم...}

_آری...

_{تمام می شوم و به خاطره ها می پیوندم...}

_{شاید خاطره بودن ، بهتر از اشتباه بودن باشد...}

_{شاید که نه ...}

_{قطعا بهتر است...}

_{اینکه پس از مدتی اندک...}

_{همه خاطرات بد پاک می شود...}

_{و حسرت روزهای شیرین جایگزین افسوس و آه برای اشتباه گذشته می شود...}

_{کاش فرصت این مدت اندک، قبل از تمام شدن من رخ می داد...}

_{کاش اشتباه نبودم...}

_{کاش حسرت و درد و آه یک مرد نبودم...}

_{کاش زودتر تمام شوم...}

خیلی سخته به خاطر کسی که دوستش داری

همه چیز رو از سر راهت خط بزنی

بعد بفهمی

خودت تو لیستی بودی

که اون به خاطر یکی دیگه خطت زده...

واقعا چه آسان از یادت رفتم.......

یادته یه روز بهت گفتم دوست دارم ،میمونم تا ابد من باهات

یادمه گرفتی دستامو آروم تو گوشم گفتی منم میمونم همیشه به پات

آشناهای غریب همیشه زیادند

آشناهایی که میایند و میروند

آشناهایی که برای ما آشنایند

ولی ما برای آنها...

نمیدانم واقعا چرا و چگونه میشود

که همه روزی

آشنای غریب میشوند

یکی هست ولی نیست

یکی نیست ولی هست

یکی میگوید هستم ولی نیست

یکی میگوید نیستم ولی هست

و در پایان همه بودنها و نبودنها

تازه متوجه میشوی

که:
یکی بود هیشکی نبود

این است دردی که درمانش را نمیدانند

و ما هم نمیدانیم

که آن یکی که هست کیست

و آن هیچکس کجاست

کاش میشد یافت

کاش میشد شکستنی نبود

کاش میشد زیر بار این همه بودن و نبودن

خرد نشد.....

جاگذاشته ام دلی

هرکه یافت

مژدگانی اش تمام “زندگی ام”

گاهی وقتا توی رابطه ها
نیازی نیست طرفت بهت بگه :
برو !
همین که روزها بگذره و یادی ازت نگیره
همین که نپرسه چجوری روزا رو به شب میرسونی
همین که کار و زندگی رو بهونه میکنه...

همین که دیگه لا به لای حرفاش دوستت دارم نباشه
و همین که حضور دیگران توی زندگیش
پر رنگ تر از بودن تو باشه
هزار بار سنگین تر از
کلمه ی برو واست معنا پیدا میکنه
پس بروقبل از اینکه ویرون تر از اینی که هستی بشی...
پس منم میرم ...

همه چیز را یاد گرفته ام !
 یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم
 یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ..بی صدا کنم
 تو نگرانم نشو !!
 همه چیز را یاد گرفته ام !
 یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !
 یاد گرفته ام ….نفس بکشم بدون تو……و به یاد تو !
 یاد گرفته ام که...

دلم گرفته .. دنيا چه كند كه من اينقدر خرابم !؟

دگر با كسي كه ما شدن من و او را نميخواهد ، كاري ندارم!

بگوييد بيايد.. دلم ديگر از دستش پر نيست .. زندگي ام دگر خالي شده

هـــدفم .. ! راستي هدفشم چه شد! .. نكند ......!

نكند وقتي بهش تكيه كرده بودم ، سست شد و لرزيد

دعــا نـکـטּ مـادربـزرگ
نـمـے פֿـواهـَم پـیــر شـوم ،
جـوانـے کـہ פֿـیـرے نـداشـت ؛
پـیــرے هـم پـیـشکـش פֿـودتـاטּ (!)

بر نیمکت شکسته ای در باران

 در دست تو چتر بسته ای در باران

 باران باران باران باران باران

تنها تنها نشسته ای در باران

دلــــــــم . . .
 نــه عشــق میخــواهـــد
 نــه دروغ هــای قشنگــــ
 نــه ادعــاهـــای بزرگـــــــ
 دلـــــــم . . .
 یکـــ فنجـــان قهــوه تــلخ میخـــواهـــد . . .
 و یکـــ دوســت
 کــه فقــط و فقــط . .
یکــــ دوســت بـاشـــد
 و بشـــود بـا او درد و دل کـــرد

تو کیستی؟

هان؟

یادم آمد...

...

تو همانی که روزی با پاهایت آمدی

و نماندی و رفتی!!!

و من...

من همانم

که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم

حرمت تـــــه سیگاریام

مــن سـرد

هــوا ســرد

بــــرف ســرد

زمســتان سـرد

تــو بــا مــن ســرد

دنیـای مــن ســرد

همــه چــی ســرد !

ولــی سیــــــــگارم گــــــرم ،

ایــن تضــاد ، بـرای یه لحـــظه مــرا بـه آرامــــش میـبـرد...